ঘৰত খোজ দিয়ক: ল’ৱে শৰৎ-শীতকাল ২০২৪ জনাথন ডব্লিউ এণ্ডাৰছনৰ দ্বাৰা

২০২৪ চনৰ শৰৎ-শীতকালৰ বাবে জনাথন ডব্লিউ এণ্ডাৰছনে এলবাৰ্ট ইয়ৰ্কৰ কৰ্মৰাজিক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনায়, শ্ব’স্পেচটোক এটা সাধাৰণ ব্ৰিটিছ ঘৰলৈ ৰূপান্তৰিত কৰে আৰু... জীয়াই থকাৰ বৰ্তমানৰ মুহূৰ্তটো উদযাপন কৰা।

ল'ৱে এটা চামৰাৰ শক্তি ঘৰ, গতিকে সংগ্ৰহটোত কিছুমান শ্ব'-ষ্টপাৰ ড্ৰেপড নাপ্পা ব্লাউছন, এটা ফুলি উঠা ফাৰ হুডি আৰু চামৰাৰ এভিয়েটৰ জেকেট অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছিল। সংগ্ৰহটোত বেষ্ট চেলাৰ স্কুইজ বেগৰ সংশোধিত সংস্কৰণ আছিল। চঞ্চল আৰু সাহসী, কাল্ট আনুষংগিকতাই এটা কলাত্মক মেকঅভাৰ পাইছিল, স্বৰ্গীয় চৰাই বা কুকুৰেৰে সজোৱা, মাইক্ৰ'-বিডত এম্ব্ৰয়ডাৰী কৰা।

জোনাথান ডব্লিউ এণ্ডাৰছনে লিংগৰ ধাৰণাটোৰ সৈতে খেলি ভাল পায়, এইদৰে এটা প্ৰচুৰতা অতিৰিক্ত দীঘল ধূমপান কৰা জেকেট বা টেইল-কোট, লেতেৰা পেণ্ট আৰু পায়জামা। মঞ্চৰ পিছফালে তেওঁ লক্ষ্য কৰিছিল যে ৰাজকুমাৰ হেৰী তেওঁৰ অন্যতম প্ৰেৰণাৰ উৎস, আৰু কেনেকৈ তেওঁ বৰ্ডিং স্কুলৰ ক্লাছৰ বাবে সদায় সাজ-পোছাক পৰিধান কৰিবলগীয়া হৈছিল। যিয়েই নহওক, ৰাজপৰিয়ালৰ সদস্যসকলৰ বাহিৰে কোনেও একে ধৰণৰ লুক পিন্ধা নাই, গতিকে ইয়াক নতুন ফেশ্বনৰ প্ৰেক্ষাপটত কাম কৰাটো এটা প্ৰত্যাহ্বান আছিল। বাৰু, দুষ্টামি মেনেজ কৰিলে, টুকুৰাবোৰ অপ্ৰতিৰোধ্যভাৱে ল’ৱে যেন লাগিল।

সকলোৱে জানে যে জনাথন ডব্লিউ এণ্ডাৰছনৰ কলাৰ প্ৰতি আকৰ্ষণ আছে। গতিকে চেট’ ডি ভিনচেনৰ চোতালত থকা এস্প্লেনেড চেণ্ট লুইছত থকা তেওঁৰ শ্ব’স্পেচটোক এলবাৰ্ট ইয়ৰ্কৰ আঠাইশখন সৰু কিন্তু তীব্ৰ তৈল চিত্ৰৰ এখন ইম্প্ৰভাইজড আৰ্ট গেলেৰীলৈ ৰূপান্তৰ কৰাটো তেওঁৰ বাবে স্বাভাৱিক আছিল। আমেৰিকান চিত্ৰশিল্পীগৰাকীয়ে তেওঁৰ সামান্য আকাৰৰ আইডিলিক লেণ্ডস্কেপ আৰু ফুলৰ ষ্টিল লাইফৰ চিত্ৰণৰ বাবে পৰিচিত আছিল (জেকী কেনেডি অনাছিছ তেওঁৰ অন্যতম ডাঙৰ অনুৰাগী আছিল), আৰু, বিড়ম্বনাৰ কথাটো হ’ল, ই তেওঁৰ প্ৰথম আৰু মহাদেশীয় ইউৰোপৰ আটাইতকৈ বিস্তৃত অনুষ্ঠান। এণ্ডাৰছনে তেওঁৰ শ্ব’ নোটত এই বিখ্যাত শিল্পীগৰাকীৰ উদ্ধৃতিও দিছিল, যিয়ে এসময়ত বিখ্যাতভাৱে কৈছিল: “আমি এটা স্বৰ্গত বাস কৰোঁ। এইখনেই হৈছে এদনৰ বাগিচা। সঁচাকৈ. এইটো হয়. আমি কেতিয়াও চিনি পোৱা একমাত্ৰ স্বৰ্গ হ’ব পাৰে”। গতিকে, আমি জীয়াই থকাৰ সৌভাগ্য থকালৈকে জীৱনটো উদযাপন কৰা উচিত, আৰু কাপোৰ-কানিয়ে আমাক উপস্থিতি, মুহূৰ্তত থকা সত্তাটো উপভোগ কৰাত সহায় কৰিব লাগে।

যেনেকৈ ব্যক্তিগত ঘৰলৈ যোৱাৰ নিমন্ত্ৰণ,... শ্ব'টোত বহুতো সাধাৰণ ঘৰুৱা উল্লেখ আছিল। ধ্ৰুপদী ব্ৰিটিছ ড্ৰয়িং ৰুমৰ পৰা ফুল আৰু শাক-পাচলিৰ টেপেষ্ট্ৰী গাউন, চাৰ্ট বা ট্ৰাউজাৰৰ আৰ্হিত পৰিণত হৈছিল। মৰমৰ কুকুৰটোৱে ভাস্কৰ্য্যৰ দৰে এ লাইনৰ চুটি পোছাক এটাত মোজাইক আৰ্হিত নিজৰ আবিৰ্ভাৱ ঘটালে (সৰু সৰু জটিল গুটিবোৰ ধনী মানুহৰ প্ৰিয় এপেটাইজাৰ কেভিয়াৰৰ প্ৰতিলিপি কৰিবলৈ লোৱা হৈছিল)। কিছুমান শক্তিশালী দৃশ্যগত ভ্ৰমও আছিল: উটপক্ষীৰ চামৰাৰ অনুকৰণ কৰা আৰ্হিৰ পোছাক যিবোৰ প্ৰায় প্ৰকৃত বিদেশী ছালৰ দৰে দেখা গৈছিল। আন আন ট্ৰম্পে ল’ৱেইলত টাৰ্টানো আছিল: চেকবোৰ আক্ষৰিক অৰ্থত মিল-ফিউইলছৰ টুকুৰা কৰা চিফনত গলি যায়, আৰু অধিক ত্ৰিমাত্ৰিক বস্তুনিষ্ঠতা লাভ কৰে, আৰু কোটৰ কলাৰবোৰ নোমৰ দৰে দেখা যোৱা বস্তুৰে সজাই তোলা হৈছিল, কিন্তু আচলতে কাঠৰ খোদিত আছিল। ডাঙৰ বাকল, সাধাৰণতে কাৰ্যক্ষম, কামুক কাটি থকা ইভিনিং গাউনত চকু কপালত তুলিব পৰা সজ্জা হিচাপে কাম কৰিছিল, আৰু টপ চুইডত। এটা সাধাৰণ আনুষংগিক বস্তুতকৈও অধিক, কিন্তু এটা শিল্পকৰ্ম।

পাঠ্য: লিডিয়া এগেভা